Ken je de film Phenomenon met Hollywoodster John Travolta? In de film ziet de acteur op een dag een vreemd licht. De dagen die daarop volgen blijkt hij te beschikken over geniale geestelijke vermogens.
Iets soortgelijks is de Brabander John Haan (40) overkomen. In oktober 1997 zag hij in het bos een prachtig blauw licht, dat dwars door hem heen ging. Sindsdien is het leven van het voormalig topmodel niet meer hetzelfde. Sterker nog: daarna zijn de wonderen echt begonnen. Hij ‘leest’ en behandelt mensen. Als medium wordt hij overdonderd met gechannelde informatie (deels Latijns). En na dit vertaald te hebben, doet hij ongelooflijke uitvindingen. Het betreft zeer hoogwaardige energieproducten, die veel gaan betekenen voor de mensheid. John: ‘Het heeft te maken met 2012.’
Niets meer te verbergen
“’Jongen, je bent altijd heel gewoon geweest.’ Dat zei mijn moeder toen dit alles tien jaar geleden begon en ik haar vroeg of ik als klein kind ook al aparte gaven had. Het is goed dat ik een nuchtere jongen ben en dat ik er nooit in geloofd heb. Wat me ook overkomt, ik denk er echt 1000 keer over na voordat ik tegen mezelf zeg: ‘Dit is echt waar.’ Ik blijf sceptisch maar ik geloof erin. Ik moet ook wel, want het is er.”
“Mijn leven nu lijkt in niets op dat van vroeger. Ik heb Europa rondgereisd als fotomodel! Toen ik 19 jaar was werkte ik als koerier. Het was eind jaren ’80. Op een dag leverde ik een pakje af bij een modellenbureau. Die vrouw deed de deur open en zei: ‘Wauw daar heb je ons nieuwe model!’ Ik heb tien jaar modellenwerk gedaan, waarvan vijf jaar aan de top in Europa. Zo prijkte ik op de covers van allerlei glossy’s, liep ik modeshows in Milaan, maar ook deed ik allerlei commercials. Je begrijpt dat ik me niet met spiritualiteit of iets dergelijks bezighield. Ik zal bij het begin beginnen. Wat niemand weet, want behalve aan mijn vrouw en familie heb ik dit nog nooit aan iemand verteld. Maar het maakt me nu niet meer uit. Iedereen mag het weten; ik heb niets meer te verbergen.”
Blauw, bolachtig licht
“Het was oktober 1997, ik was begin dertig. Ik ging altijd naar dezelfde plek in het bos, hier vlakbij. Ik kwam daar al vijf jaar. Zo werkte ik als accountmanager bij een internationaal kantoorleverancier. In het bos kwam ik altijd tot rust. Of ik ging een stukje wandelen of gewoon in de auto zitten, mensen bellen, administratieve klusjes doen. Zo ook die dag in oktober. Het was schemerig, de zon ging bijna onder. Ik dacht bij mezelf: ‘Ik moet gaan. Wie weet wat voor plek het hier is in het donker.’ Ik stapte de auto in, sloeg de deur dicht. Ik keek door het raam naar buiten en ik zag een blauw, bolachtig licht bij een boom. Nieuwsgierig stapte ik uit de auto. Ik keek en ‘het’ kwam steeds dichterbij. Het was zo’n mooi licht, van zo’n intense kleur blauw, dat is niet hier op Aarde. Ik dacht: ‘Wat is dit!’”
“Van een soort bol, veranderde het in een silhouet. Het was een vrouw, voelde ik. Heel vreemd. Ik dacht: ‘Wat is dit voor gezeik!’ Ik kreeg een heel raar gevoel. Het was helemaal stil, je hoorde helemaal geen geluid. Ik keek naar het silhouet van dat vrouwachtig iets en het hing hoog boven de grond. Het was zo een intens blauw licht. Ik ging daar staan en ik kon niet meer bewegen. Ik was versteend, ik kon niets meer. Zelfs amper ademhalen. Het mooiste was; ‘ze’ kwam steeds dichterbij, mijn kant op. Ik was bang, maar ook weer niet. Het gaf me zoveel rust, terwijl ik heel gestrest was van mijn werk. Nee, er werd niets gezegd. Ik hoorde ook geen stemmen.”
‘Het ging dwars door me heen’
“Maar toen kwam het: die blauwe energie ging dwars door me heen! Nu we er zo over praten, wordt alles weer ijskoud. Het ging door me heen en ik kreeg een tinteling van mijn hoofd, door mijn nek, door mijn knieën… Net alsof het helemaal door mij heen gezogen werd. Het ging er aan de achterkant weer uit. Daarna bleef het daar weer staan, en in één keer verdween het. Zo snel, ik kan het niet uitleggen. Alsof je een kogel afschiet, alleen dan nog sneller. Heel vreemd. Ik kon ook nog steeds niet bewegen.
Het gevoel daarna, ik was zo emotioneel. Ik heb gehuild! Ik heb nog nooit zo gehuild in mijn leven. Daar stond ik dan, als een stoere, ruige man. Ik ben in de auto gaan zitten. Ik wist niet wat ik moest doen. Niks werkte trouwens meer op dat moment. De auto startte niet meer, mijn telefoon deed het niet. Maar ik had een rust over mij heen, dat wil je niet weten. Een liefdesgevoel, dat heb ik nog nooit van mijn leven kunnen beschrijven. Als je van je vrouw houdt, dan houd je van je vrouw en dat is fantastisch. Maar er is nog zoveel meer qua gevoel. Als je dat gevoel hebt, dan maakt het niet meer uit of je nou rijk of arm bent. Dan heb je het gevonden. Soms heb ik dat geluksgevoel weer over me. Het maakt niet uit waar ik ben; in de tuin, in de winkel, in de sauna. Dan stromen de tranen over mijn wangen. En dat terwijl ik een hele nuchtere jongen ben!”
Vreemde dingen
“Terug naar 1997, terug in die auto. Niks deed het meer. Na een minuut of vijf tot mezelf gekomen te zijn, ben ik naar huis gegaan. Ik heb het voorval verteld aan mijn vrouw en zij geloofde het meteen. Daarna probeerde ik het te verdringen. Ik was commercieel bezig in die tijd. Wat moest ik ermee? Maar toen, een week later begonnen er vreemde dingen. Gelukkig waren er ook steeds andere mensen bij. Anders hadden mensen vast gedacht dat ik gek geworden was en naar een inrichting moest.”
“Maar goed. Ik sta in de huiskamer van een huis, hier vlakbij. Ik ging klussen. Ik voelde me al vreemd die dag. Ik was er wel, maar toch ook weer niet. Ik pak die boormachine en hij schoot BAM! de lucht in, tegen het plafond en zo op de grond. Hij was van mijn schoonvader, dus die vond dat niet leuk. Daar begon het al mee. Een dag later ging ik boodschappen doen. Ik sta in de supermarkt in de rij bij de kassa. Ik heb een wit overhemd aan, met lange mouwen. Zegt een meisje achter mij in paniek: ‘Meneer!!’ Ik zeg: ‘Wat is er!?’ De mouwen van mijn blouse helemaal onder het bloed! Ik stroop ze snel op en van binnenuit kwamen er drie lijnen als krassen op mijn armen omhoog. Het deed geen pijn. Ik naar het ziekenhuis, daar zeiden ze ook: ‘Wat is dit!?’ Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik dacht wel dat het met het voorval te maken had. Maar ik heb het verdrongen. Probeerde er niet over na te denken. Het paste niet in mijn leven.”
“Een paar maanden later. Ik was thuis en wond me op over iets. Ik sta zo (met zijn bovenarmen langs zijn lichaam – TK), ik beweeg mezelf… Ja, ik had al een heel raar gevoel. Alsof er een gigantische bal energie in mij zat, die ieder moment kon exploderen. Ik kon ook bijna niet meer praten. Als ik ging praten waren de woorden zo explosief, dat als ik bij wijze van spreken ‘hallo’ zei, mensen achteruit deinsden. Uit boosheid deed ik mijn handen zo (onderarmen en handen omhoog – TK) en er kwamen echt blauwe lichtbundels uit mijn handpalmen. Ze schoten dwars door het plafond naar buiten toe. Tot op de dag van vandaag zie je nog steeds die zwartgebrande plekken in het plafond. We hebben alles gedaan om ze eruit te halen maar dat lukt niet. Toen dacht ik: ‘Nou moet het toch niet gekker worden.”
Automatisch schrift
“Want daar bleef het niet bij. Er gebeurden nog meer vreemde dingen. Maar ik maak even een sprong vooruit. Dat wat ik je nu vertel is heel bijzonder. Dit weet ook niemand. Na verloop van tijd, iets van een half jaar later, ben ik maar weer eens naar die bossen gegaan. Ik was er sindsdien niet meer geweest, er gebeurde ook zoveel. Het kwam er simpelweg niet van. Ik ben terug gegaan naar diezelfde plek en toen is er weer iets gebeurd. Het was gewoon overdag. Het zonnetje scheen, de vogeltjes floten. Ik had al wel een gevoel dat er iets zou gebeuren. ‘Het komt wel terug’, dacht ik. Ik stond op die plek en ik weet nog wel dat ik het ene moment daar stond en het andere moment zat ik weer in de auto, was er een uur verstreken en had ik drie A4tjes vol geschreven. Automatisch schrift. Een hele vreemde, raadselachtige taal. Ik heb alles bewaard. In de jaren tot nu, krijg ik geregeld informatie door. Ik zal een paar fragmenten voorlezen. Dit komt uit 2001: ‘Het zal getijen. De opkomst is groot. Het is de tijd. Hij is gekomen. De grote ommekeer. Nu zal je toekomst ingaan zoals gij wilt.’ Of een ander fragment uit 2002: ‘Het paard des levens spreekt U aan. Niets zal gij ontgaan. Het begin is ontdekt, gij zult nu de bron des levens ontdekken.’ Hele vellen vol met raadsels. Mijn vrouw en ik zijn er lang mee bezig geweest om ze te ontrafelen. Maar alles is tot nu toe uitgekomen en er komt nog veel meer. Er is iets heel bijzonders aan de hand.”
In één klap helderziend
“Voordat ik je daarover meer vertel, moet ik eerst de definitieve omslag vertellen. Het moment waarop ik over mijn bovennatuurlijke gaven ging beschikken. Dat ik maar een handdruk van iemand hoef te krijgen om alles over die persoon te weten. Dat moment. Ik zat op een terras op Salou in Spanje. Het was 2001, ik was 35,5 jaar. Het was al vijf jaar stil om mij heen. Geen vreemde gebeurtenissen, alleen af en toe automatisch schrift. Ik was blij met die rust. Het was een middag, we zaten lekker aan tafel te borrelen. De ober bood ons zelfgemaakte Bacardi aan, onderuit de bar. Prima, ik hield wel van lekker stevig drinken in die tijd. Cuba Libra erbij. Het was wel sterk! Ik kon altijd goed tegen alcohol, dus ik dronk stevig door. Maar op een gegeven moment was ik strontdronken. Ik ging naar bed, slapen. Ik werd ’s ochtends wakker: een kater! Ik heb nog nooit zo een kater gehad in mijn leven. Ik dacht: ik ga dood! Ik doe dit nooit meer!”
“Ondertussen kleedde ik me aan en ik voelde me een beetje wazig. Net alsof ik er niet was. Ik liep met mijn vrouw door het hotel, richting de ontbijtzaal en ik kreeg allemaal rare dingen binnen van wildvreemde mensen. Zo liep er een man voorbij in de gang en ik wist: ‘O hij is vreemd gegaan met een andere vrouw.’ Ik dacht bij mezelf: ‘Wat is dit nu weer!’ Ik zag in de ontbijtzaal een man en ik dacht: ‘Die breekt straks zijn enkel.’ En ja hoor, twee uur later kwam hij binnen met zijn enkel in het gips. Op een gegeven moment moest ik het zeker weten of het klopte wat ik doorkreeg. Er kwam een Ier voorbij en ik dacht: ‘Ik moet het hem gaan vragen. Ik moet het nou zeker weten.’ Dus ik houd die man aan en zeg: ‘Hallo. U heeft een vrouw, twee kindjes. U heeft een auto met dit kenteken en u wilt een nieuwe auto kopen. Waarom? U wilt van Ierland naar Engeland gaan verhuizen. U gaat in de staalindustrie werken. U wilt een zwarte auto kopen, een Volvo.’ Ik zeg tegen hem: ‘Niet doen. Als je die koopt krijg je een ongeluk met je gezin.’”
Wennen aan geniale geestelijke vermogens
“Later hebben we contact gehad, want ik had zijn nummer opgeschreven. En inderdaad: hij had met die auto een testrit gemaakt en de remmen waren kapot. Als hij hem had gekocht, was het geklapt. Die dag in Salou heb ik ook nog een Nederlander aangehouden. Iets soortgelijks en ook dat bleek achteraf te kloppen. Je begrijpt dat ik daarna niet meer de gewone draad van mijn leven kon oppakken. Ik heb twee jaar aan deze nieuwe gave moeten wennen. Helder zien, helder horen, helder weten, helder voelen, handen met genezende krachten, contact met overledenen, enzovoort, enzovoort. Alle informatie komt mij zomaar aanwaaien. Waar ik het meeste moeite mee had, was dat als ik mensen een hand geef, ik precies weet wanneer ze doodgaan. Nu kan ik ermee omgaan. Het is mijn probleem niet meer. We hebben allemaal ons eigen proces waar we doorheen moeten. Ik heb maar één doel in het leven: mensen helpen.”
“Over anderen weet ik alles, maar over mezelf weet ik niets. Ik weet niet waar dit vandaan komt. Ik weet wel dat het mijn taak is mensen op een hoger bewustzijnsniveau te tillen. Je begrijpt dat ik na deze gebeurtenissen niet meer terug kon naar mijn oude leven en mijn oude baan. Mijn lichaam weigerde ook. Ik ben twee jaar ziek geweest. Op een gegeven moment zei mijn vrouw: ‘Stop met alles en probeer van je gaven te leven.’ En zo is het gegaan. Het is vanaf dag 1 een succes geweest. Ik heb sinds 2006 een eigen praktijk en werk als medium, paragnost en healer. Maar er is iets nieuws bijgekomen. Omdat er ook een andere taak op me ligt te wachten.”
Tijd voor een nieuwe openbaring
“Ook dat heeft zich op een wonderlijke wijze aan mij geopenbaard. Het was november 2007, ik zat bij een klant in huis. Als paragnost kan ik namelijk de energieën die verbonden zijn met ruimten neutraliseren. Ik ga zitten, ze biedt me een kop koffie aan. Het is 9.09 uur (9 is een goddelijk getal in de numerologie – TK). Zij loopt weg om mij mijn werk te laten doen. Ik doe mijn ogen dicht om een slok te nemen van mijn koffie, ik doe mijn ogen open en het is kwart voor tien! Mijn koffie was nog warm! Die vrouw komt weer de ruimte binnenlopen en ze zegt: ‘Wat ben je van plan. Wanneer ga je beginnen?’ Ze zei ook: ‘Je zit nog in dezelfde stand als net.’ En dat zat ik ook: voor joker. Weet je hoe dat voelt? Niet fijn! Ik ben maar naar huis gegaan. Ik kwam thuis en ik had toch een hoofdpijn. Ik pakte een pen en ik ben gaan schrijven. Er kwamen heftige dingen uit en ik wist niet wat ik ermee moest.”
“Weer van die raadselachtige teksten, maar er kwam ook een figuur uit, dat ik heb getekend met ogen dicht. En sommen, allemaal sommen. Soms met Latijn, die moest ik even gaan vertalen. Ik heb nooit kunnen rekenen, maar nu dus wel. Uiteindelijk kwam er een houten machine uit, in de vorm van een piramide. Met in het midden een soort spiraal, gemaakt van 80 meter gouddraad. Ook kreeg ik namen door als Melchizedek, Toth, Ra. Nee, ik weet niet wat dat betekent. Ik heb bewust niet op internet gekeken voor de dingen die ik doorgekregen heb. Ik wil door niets of niemand beïnvloed worden. Vervolgens ben ik maar aan de slag gegaan. Ik ging zagen en doen en ben precies gaan nabouwen wat er is doorgekomen. Toen de machine klaar was, deed niets het meer: computers, lichtknopjes, de televisie. Ik ben twee, drie uur zwaar duizelig geweest. Zo hoog is de energie van de machine. Hij is gemeten op bijna 100 triljard Boviswaarde. Je zou kunnen zeggen dat dit een gigantisch hoge liefdesenergie is.”
A Miracle Begins
“Dit is een Christusbewustzijn weet ik nu. Het was eerste Kerstdag 13.33 uur (333 betekent in de numerologie de aanwezigheid van geascendeerde meesters – TK). Toen heb ik een Christusverschijning gezien in de woonkamer. Een prachtig wit licht, met een liefde die er vanuit gaat. Dat is ongelooflijk! Ik kreeg allerlei informatie door, waaronder de naam van de kristallen bollen, die ik in de machine moet leggen: Dominus Cervix. Dominus is Latijns voor ‘Jezus de Heer’ en Cervix staat voor kracht. Maar ook dat de inwijding van de machine op 1e Paasdag moest plaatsvinden. Tessa, er is heel wat aan de hand met die kristallen bollen hoor. Vandaar ook de slogan: ‘A Miracle Begins’. Door deze bollen in de machine te plaatsen, worden ze opgeladen met die hoge energie. Ze verhogen je bewustzijn, vitaliteit, versterken het immuunsysteem en zenuwstelsel. Er hebben al wonderbaarlijke genezingen plaatsgevonden. Mijn bollen worden volgend jaar in Canada getest op de hoeveelheid straling, door de beste medici in de wereld.”
“Zo is bijvoorbeeld een kwaadaardige moedervlek bij iemand op zijn buik, helemaal weggebrand. Er is alleen nog een gaatje te zien. Of iemand met een hernia. Na in contact te zijn gekomen met die bollen; helemaal weg. Wat een healingpower! Dominus Cervix is een hoge liefdesenergie vanuit de 18e dimensie. Christusenergie genoemd. Deze krachtige en liefdevolle energie werkt tot in onze cellen. Binnen enkele seconden ontstaat een krachtig, groot en liefdevol lichtveld waarin alles oplost wat negatief resoneert.”
“Je kunt het bijna niet geloven hè? Het is ook ongelooflijk. Ik denk ook wel eens bij mezelf: ‘Waarom overkomt mij dit? Ik ben maar een gewone Brabander.’ Maar dit alles heeft ook met 2012 (zie kader) te maken. Het is belangrijk dat zoveel mogelijk mensen klaargemaakt worden om over te gaan van de derde naar de vierde dimensie. Hoe dat precies verloopt, weet eigenlijk niemand. Zelf ben ik inmiddels enorm blij met mijn gaven. Het geeft me een ontzettend goed gevoel om zoveel mogelijk mensen te helpen. Toch blijf ik ook die nuchtere jongen. Dat is misschien maar goed ook.”
Voor meer informatie, zie www.mediumjohnhaan.nl en www.dominuscervix.com.
Dit artikel is gepubliceerd in Staya Erusa, september/oktober/november 2008
